Συμβουλές Ενός Γερόλυκου

Σκέψεις ενός Γερόλυκου (Δεκέμβριος 2010)

Προς όλα τα

Μέλη της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων του

2ου Συστήματος Βύρωνος

Ενεργά και μη ως και όλους όσους έδωσαν κάποτε την προσκοπική υπόσχεση

Φίλτατοι αδελφοί Πρόσκοποι

Πολλές φορές στις περιπλανήσεις της ζωής μου στάθηκα μπροστά σε μια φάτνη και αναρωτήθηκα …<< τι είναι τάχα τα Χριστούγεννα ;; >>

Αμφιταλαντευόμουν και προσπαθούσα να ισορροπήσω ανάμεσα στο τύπο και την ουσία, ανάμεσα στα φώτα των δρόμων και των σπιτιών, τα φαγητά, τα γλυκά, τις γεμάτες κοινωνική υποκρισία τυπικές ευχές και στο ανυπόκριτο άνοιγμα ψυχής στην αγάπη, τη γαλήνη και τη λιτή απόλαυση που τρέμει μετέωρη μεταξύ ζωής και φαντασίας, πραγματικότητας και ποίησης.

Τώρα νομίζω ότι σε κάτι κατέληξα:

Χριστούγεννα θα πει μια φωτιά στο τζάκι, που τριζοβολά τραγουδώντας μαγευτικά τραγούδια κι παραμύθια και άλλη μια φωτιά στις ψυχές των ανθρώπων, που διώχνει της απανθρωπιάς την παγωνιά και την ανιδιοτέλεια.

Χριστούγεννα τέλος θα πει ΑΝΘΡΩΠΟΣ που επιστρέφει στις ρίζες του, στο παιδί, <το λυκοπουλάκι>, που με την αθώα του ψυχούλα μπορεί να συλλάβει, το αρχαγγελικό μήνυμα της αγάπης.

Ίσως αυτό να είναι το βαθύτερο νόημα της φάτνης, μια επιστροφή στην νοσταλγία ενός παραδείσου, που εμείς οι μεγάλοι τον είχαμε και τον χάσαμε αφού εξαφανίσαμε από μέσα μας το λυκοπουλάκι. Αυτό ακριβώς θα ήθελα να σας ευχηθώ:

<<να μη σβήσει ποτέ μέσα σας το λυκοπουλάκι >>        

Τότε να είστε βέβαιοι ότι και υγεία θα έχετε και προκοπή και ευτυχία, που σας τα εύχομαι ειλικρινά και ολόθερμα.

Με εγκάρδιους

προσκοπικούς χαιρετισμούς

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

                                                Ερρίκος Μαργαρίτης

Στο νου μου στριφογυρίζει πάντα το <να η ζωή που δεν την νοιώθει όποιος δεν έζησε μαζί μας…>